Este venres 15 de marzo tiveron lugar manifestacións de estudantes preocupados polo punto en que o planeta se atopa fronte ao reto do cambio climático.
Dende o centro, quixemos apoiar ao noso alumnado nunha causa que nos parece de especial importancia. Por ese motivo levouse a cabo un parón das actividades lectivas as 11.15 de todo o centro e unha concentración diante do edificio principal para a lectura dun manifesto:
Manifesto polo clima
Cambiar o clima ten
un prezo. Quen o pon? Quen o paga?
Xa non existen dúbidas de que os
impactos do cambio climático afectan cada vez máis severamente a
todas as persoas, rexións, ecosistemas e economías. Incidirá
negativamente na saúde e na esperanza de vida de moitas poboacións,
no mantemento de diversos sectores produtivos e empregos, na perda
acelerada da biodiversidade, e nos costes económicos e sociais que
moitos países terán que afrontar para paliar os seus efectos.
Tamén está cada vez máis claro que
os que menos responsabilidades teñen nas emisións de gases de
efecto invernadoiro (GEI) son os que máis sofren as alteracións
climáticas, porque viven en zonas especialmente vulnerábeis e
dispoñen de menos medios para protexerse ou adaptarse a elas. O
cambio climático frea o desenvolvemento dos pobos, dificulta a
erradicación da pobreza e incrementa a desigualdade entre países e
no interior de cada país.
Todo o mundo, especialmente nos países
industrializados, temos responsabilidades nas emisións de gases de
efecto invernadoiro polo noso comportamento de consumo ou de
transporte. Hai ademais moitas grandes corporacións que fan o seu
negocio mantendo un sistema produtivo contaminante, que son o
auténtico freo para o cambio a un modelo de produción e consumo
limpo e sostible. A súa enorme capacidade de influencia nas
políticas dos gobernos é un dos principais problemas ao que nos
enfrontamos.
O cambio climático está directamente
relacionado co actual modelo enerxético baseado nos combustibles
fósiles como carbón, petróleo e gas, posto a queima deles libera á
atmosfera CO2, o principal dos GEI, por iso é necesaria e urxente a
transición cara a un modelo enerxético renovábel, eficiente,
sostíbel e xusto que garanta o acceso universal á enerxía. As
tecnoloxías existen e son competitivas en termos económicos,
considerando ademais os beneficios que proporcionan en canto a
diminución da dependencia externa de combustíbeis fósiles, xa que
os recursos renovábeis son locais porque a enerxía provén do
vento, o sol, a auga e as plantas. Crean ademais emprego local con
maior número de postos de traballo e contribúen a un aire máis
limpo, coas vantaxes que isto ten para a saúde.
Estes cambios poden supor tamén un
maior control social e cidadán sobre os nosos recursos e
suministros. Todo iso pódese potenciar ademais fomentando que o
cidadán, como consumidor/a, teña a información necesaria como para
incidir nunha maior demanda de produtos e servizos sostíbeis ao
longo de toda a súa cadea de valor e especialmente na xestión da
súa demada enerxética e no autoconsumo con enerxías renovábeis.
A Conferencia do Cambio Climático
deste ano en París (COP 21) será trascendental na medida en que se
alcance un acordo internacional legalmente vinculante para despois de
2020 que garanta unha redución de emisións suficientemente
ambiciosa para evitar os peores impactos ecolóxicos, económicos e
sociais do cambio climático. As políticas climáticas nos seus
distintos niveis territoriais (europeo, nacional, rexional ou local)
deben presentar obxectivos de redución de emisións de gases de
efeto invernadoiro acordes coas recomendacións científicas (IPCC)
que garantan que non se sobrepasan os 2º C de temperatura media
global, ou preferibelmente os 1,5 º C, xa que canto máis aumenten
as temperaturas os impactos serán peores.
España verase afectada polo incremento
dos incendios forestais, extremas sequías e aumento do nivel do mar
entre outros impactos. Ademais, é preciso adoptar ambiciosas medidas
de redución dende agora mesmo para pechar a brecha de emisións
antes de 2020, especialmente por parte dos países desenvolvidos, e
tamén estabelecer mecanismos posteriores ao acordo de París que
permitirán aumentar a ambición dos obxectivos se se observase un
agravamento dos escenarios climáticos.
Todo iso lévanos á necesidade de
manter un gran nivel de ambición na redución de emisións a nivel
mundial para 2050 que nos encamiñe a un escenario global de cero
emisións. En todos os sectores (industria, xeración de enerxía,
transporte, agricultura, edificación, xestión de residuos) é
urxente pór en marcha medidas para reducir as emisións e todos os
países teñen que facer esforzos para a mitigación, baixo o
principio das responsabilidades compartidas pero diferenciadas, tendo
en conta as súas emisións históricas e o seu grao de
desenvolvemento e industrialización.
A transición a un novo modelo de
produción e consumo sostíbel non pode facerse sen protexer os
traballadores afectados. Unha transición xusta esixe garantir novas
oportunidades de emprego de calidade e iso só pode facerse con
políticas públicas, planificadas e sostíbeis.
Tan importante como mitigar o cambio
climático é implementar compromisos de adaptación para favorecer a
capacidade das persoas de resistir os seus efectos, incluíndo as
reparacións para as máis empobrecidas e marxinalizadas que non
causaron o cambio climático, con programas específicos tamén en
todos os niveis competenciais.
No contexto internacional, un aspecto
clave, especialmente para os países en desenvolvemento, é o
trasvase de financiación suficiente e adicional dende os países
industrializados para as políticas de mitigación e para as de
adaptación. As contribucións comprometidas no Fondo Verde para o
Clima de 100.000 millóns de dólares anuais para 2020 deberían
axudar a desenvolver o cambio cara a un modelo baixo en carbono
impulsando particularmente as renovábeis e a eficiencia enerxética.
O 50% do Fondo deberá destinarse á adaptación, tal e como se
acordou en Lima.
Para afrontar os
retos climáticos fai falta unha acción política clara, urxente e
trasformadora. Isto só se conseguirá cunha cidadanía consciente
dos problemas e das soluciónns, unha cidadanía esixente e
mobilizada.
Alianza polo Clima. Greenpeace
